ندود هافبک بود اما بیشتر از من گل می زد ، سعی می کنم کمتر با توپ وَر بروم!

هافبک 23 ساله ی یوونتوس تاکید می کند که قیمتی که رویش گذاشته شده است روی او تاثیری ندارد، او یکی از بهترین بازیکنان جوان اروپا است و صحبت هایی مطرح شده که رئال مادرید ممکن است برای به خدمت گرفتن او 120 میلیون یورو پیشنهاد دهد.

او در یورو یکی از امیدهای اصلی تیم ملی فرانسه است و در گفت و گو با نشریه ی اکیپ گفت:

طبیعی است که عموم مردم انتظارات بالایی داشته باشند، چرا که وقتی اسم من را می شنوند، چه می شنوند؟ قیمت را! پل پوگبا خیلی ارزش دارد، او اینقدر می ارزد…مردمی که واقعا فوتبال را نمی شناسند برای همین می گویند «آه، اما بازیکنی که اینقدر می ارزد: چرا بیشتر گل نمی زند؟» آنها به این واقعیت که من یک هافبک هستم فکر نمی کنند، فقط از دریچه ی پول نگاه می کنند. با این حال این حرف ها روی من تاثیر نمی گذارد. من کسی نیستم که از صحبت کردن با رسانه ها خوشم بیاید. اما اگر می خواهند درموردم صحبت کنند، چه خوب و چه بد اینکار را می کنند. این قضیه اذیتم نمی کند.

پوگبا بارها گفته که دوست دارد بهترین بازیکن جهان شود، آیا این موضوع مغرورانه نیست؟

بهترین بودن یعنی اینکه مثل هیچ کس دیگری نباشم. وقتی کاری انجام می دهم، می خواهم خودم را از بقیه جدا کنم و دوست ندارم بازنده باشم. من از اینکه نفرم دوم باشم متنفرم، چه وقتی پاسور بازی می کنم، چه در پلی استیشن و چه در فوتبال ― می خواهم به قله برسم. مردم همین حالا هم به من می گویند که این می تواند ناشی از غرور باشد، اما اینچنین نیست. مثل وقتی است که در مدرسه به معلمانم می گفتم می خواهم فوتبالیست حرفه ای شوم و این تکبر نبود. این یک میل بود، یک تصمیم محکم. من حاضر بودم هرکاری انجام دهم تا به آن نقطه برسم. من در حال حاضر هیچ چیز نیستم و هیچ کاری نکرده ام، باید تلاش کنم. می دانم که اشتباه می کنم ― دریبل هایم نمی گیرد، پاس اشتباه می دهم و شوتم یه بیرون می رود. همین الان بهتان هشدار می دهم، من در هر بازی 3 گل نمی زنم ― اما کاری که میکنم به طور کامل انجام می دهم.

در مقایسه با لیونل مسی و کریستیانو رونالدو چه چیزی کم دارم؟ گل زدن مثل آنها! من البته به اندازه ی آنها جام نبرده ام، معلوم است، در ضمن هنوز در بازی ها به اندازه ی آنها قوی و تعیین کننده نیستم. مسی، رونالدو … آنها به همه گل می زنند. نه یک سال، نه دوسال، بلکه در تمام مدت دوران حرفه ایشان.

او سپس اعتراف کرد که از هم تیمی سابقش آندره آ‌ پیرلو در یوونتوس چیزهای زیادی یاد گرفته است، «او بسیار خونسرد بود».

در طول بازی مهم است که ثبات داشته باشید. این برای تمام بازیکنان سطح بالا صدق می کند. من برای مثال به آندره ا پیرلو فکر می کنم. او برای زمان زیادی در اوج بود چرا که باثبات بود. او بازیکنی بود که خیلی به بازیش دقت می کردم. او تقریبا همیشه بیش از حد راحت و بیش از حد مطمئن بود، در دقیقه ی 88 یک بازی بسیار پر فشار، او همان قدر خونسرد بود. او به بقیه پاس کلیدی می داد و یا یک شوت زیبای از راه دور می زد. او همیشه می دانست که چه کاری درست است، همیشه یک کار فوق العاده می کرد. او چنین اعتماد به نفسی داشت.ندود هم همیشه به من نصیحت می کند.

هر بازیکنی شخصیت خاص خودش را دارد. من بازیکنی هستم که زیاد تلاش می کنم، اگر اشتباهی انجام دهم، دوباره تلاش می کنم. شاید پیرلو کمی ساده تر بازی می کرد، در حالیکه من از اول تا اخر خیلی سفت و سخت بازی می کنم. بقیه ی الگوهام؟ من به هر بازیکنی نگاه می کنم ― دریبل زن ها، گل زن ها … یایا توره و آبو دیابی هم هستند، کسانی که جثه ی بزرگی دارند، اما در عین حال روی توپ هم تسلط دارند و گل می زنند. من از آندرس اینیستا هم خوشم می آید، م دوست دارم از بازیکنانی مثل ماکلله هم الگو بگیرم. از هر بازیکنی هر چیزی بتوانم یاد می گیرم.

یوونتوس این فصل هم عنوان قهرمانی اش در سری آ را پس گرفت، با اینکه شروع بدی داشت و پوگبا در مورد پیشرفت هایش گفت:

یک ماراتون بود! درست همه ی ما بد شروع کردیم. وقتی اوضاع گروه بد پیش برود، تحملش برای یک بازیکن سخت است. بعد به آرامی ریتممان را پیدا کردیم، من کم کم شروع به گلزنی کردیم. در حدود نوامبر، دسامبر کم کم از لحاظ حس بهتری پیدا کردم.

در پایان از این بازیکن پرسیده شد که از بین مکس آلگری و آنتونیو کونته کدامشان سخت گیر تر بوده اند.

من مربیهایی داشتم که مرا برای بهتر کار کردن هل می دادند. درست است که من گاهی بی خیال می شوم، من اینطوری هستم. بعد این مربی ها هستند که دوباره به من انگیزه می دهند، تلنگر می زنند و بله، بیدارم می کنند.

همیشه از من خواسته می شد که ساده بازی کنم، همیشه! اول یک مهاجم بودم، بعد یک هافبک تهاجمی و بعد هم یک هافبک دفاعی. هر بار به من می گفتند که توپ را سریع تر آزاد کنم و ساده تر با آن کار کنم. آیا جواب داد؟ بله، بله جواب داد. کم کم، من عوض شدم. قبلا، حتی وقتی که در جلوی زمین بودم، خیلی توپ را نگه می داشتم. نگه داشتن توپ خوب است، وقتی جوان هستید به آن علاقه دارد، دوست دارید بیشتر دریبل بزنید. اما اگر راه خودتان را بروید و گل هم بزنید، کسی نمی تواند به شما ایراد بگیرد. اما اگر به تیم کمک نکنید بی فایده است. در سطح بالا، باید مفید باشید. و خب این حقیقت دارد، همین الان هم کمتر توپ می خواهم. بیشتر مردم فکر می کنند من برای جلب توجه عموم و یا مردم درون ورزشگاه بازی می کنم، اما نه، من برای خودم بازی می کنم. من همیشه حقه زدن را دوست داشتم، اما این ها خودشان به تنهایی کافی نیستند.

توپ طلا؟

آرزویی است که همیشه در پس زمینه ی ذهنی ام داشته ام، هدفی است مثل بردن لیگ قهرمانان اروپا، شاید به نظر دیوانگی بیاید، اما من عاشق چیزهای دیوانه کننده ام. پاول ندود به عنوان یک هافبک، توپ طلا را برده است. اما او از من هجومی تر بود. او 15 تا گل در آن فصل زده بود، بیشتر از من.

«به اشتراک گذارید»

نازنین راهبر«نگارنده اخبار»

ارتباط با نگارنده: